Auk stríðsmanna og sjóræningja er önnur auðkenni víkinga sem þarf að nefna landkönnuðinn og mest áberandi afrek þeirra í þessu sambandi er uppgötvun Ameríku.

Þegar sjóræningjar víkinga fóru yfir Evrópu vildu sumir ekki taka þátt í þessum stríðum og kusu að ferðast yfir hafið til að finna paradís. Á 9. öld eftir Krist sigldu nokkrir víkingasjómenn til Íslands og tóku að setjast að. Síðar fluttu samlandar víkinga búfé og fræ frá meginlandinu til opinna bæja á Íslandi. Mörg skip sem koma til Íslands eru undir stjórn kvenkyns skipstjóra, sem eru ekki eins hrifin af meginlandshernaði og karlar. Því var staða kvenna á Íslandi hærri en í öðrum víkingasamfélögum. Síðar, þegar víkingar á meginlandi Evrópu trúðu á kristna trú, varð Ísland síðasta athvarf víkingamenningarinnar og margir nýir íslenskir ​​þættir bættust í víkingamenninguna. Til dæmis eru mörg eldfjöll á Íslandi og hinn frægi kafli „Rökkur guðanna“ í norrænni goðafræði, frumgerðin kemur frá eldgosinu. Annað dæmi eru „dvergarnir“ sem koma oft fyrir í norrænni goðafræði og fantasíubókmenntum. Myndir þeirra eru yfirleitt vopnaðar tomahawks. Þeir eru þykkir og skeggjaðir, en aðeins helmingi hærri en venjulegt fólk. Þetta er lýsingin á íslenskum víkingum. Fornleifarannsóknir sýna að vegna örrar fólksfjölgunar og skorts á náttúruauðlindum voru víkingabúar á Íslandi og víðar að jafnaði lágvaxnir vegna vannæringar.

Vegna takmarkaðra náttúruauðlinda á Íslandi urðu sumir að leita sér að nýju skjóli á ný. Um 980 uppgötvuðu siglingamaðurinn Eiríkur rauðhærði og fleiri Grænland. Eric nefndi stóru eyjuna vísvitandi „Grænland“ sem þýðir að það er grænt svæði til að laða Íslendinga til að flytja til landsins. Þetta varð til þess að síðar komu menn og fundu að staðurinn var þakinn snjó allt árið um kring og nánast enginn grænn litur. Síðar lentu víkingar á Labrador-skaga og Nýfundnalandseyjum í Ameríku á árunum 986 til 996, sem var 500 árum áður en Kólumbus kom til Ameríku. En vegna þess að fjöldi víkinga sem fóru yfir Atlantshafið var of lítill, veikburða og illa skipulagður og oft ráðist af innfæddum heimamönnum, entist hver nýlenda ekki lengi og dóu flestir fljótt eða sneru aftur til Grænlands og Grænlands. Ísland. Á 12. öld e.Kr. gaus íslenski eldfjallahópurinn og víkingar á Grænlandi og Norður-Ameríku misstu fylgi sitt og dóu allir. Á endanum voru aðeins nokkrir víkingar eftir á Íslandi.