Τα κοσμήματα των Βίκινγκς ξεκίνησαν μάλλον ξεκάθαρα – με αδιάκοσμες μπάντες και δαχτυλίδια – αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε περίπλοκη και αριστοτεχνική τέχνη, με έντονη προτίμηση στο ασήμι, ασυνήθιστο στον Μεσαίωνα. Οι δύο μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν περισσότερο οι Βίκινγκς ήταν το φιλιγκράν και το ρέπους. Τα κύρια θέματα στα κοσμήματα των Βίκινγκ είναι μοτίβα της φύσης και των ζώων, τα οποία αυξάνονται σε αφαίρεση καθώς προχωρούσε η χρονική περίοδος. Αργότερα τα κοσμήματα των Βίκινγκ αρχίζουν επίσης να παρουσιάζουν απλοϊκά γεωμετρικά μοτίβα.

Το πιο περίπλοκο έργο των Βίκινγκς που ανακτήθηκε είναι ένα σύνολο δύο συγκροτημάτων από τον 6ο αιώνα στο Άλεμπεργκ της Σουηδίας. Τα βάρβαρα κοσμήματα έμοιαζαν πολύ με αυτά των Βίκινγκς, έχοντας πολλά από τα ίδια θέματα. Τα γεωμετρικά και αφηρημένα μοτίβα ήταν παρόντα σε μεγάλο μέρος της βαρβαρικής τέχνης. Όπως και άλλες βάρβαρες γυναίκες, οι γυναίκες των Βίκινγκ χρειάζονταν κοσμήματα για να κρατούν τα ρούχα τους και πιθανώς σπάνια βλέπονταν χωρίς αυτά.