The climate where they live is cold, and it is not suitable to wear metal armor, because metal is easy to stick to the meat at low temperature, so most of them wear leather jackets, which is relatively backward in equipment. Their only advantage in weapons is the two-handed giant sword. At that time, the steelmaking technology was not good enough. Therefore, in order to increase the lethality of the sword, the blade had to be cast wide and thick, which was especially suitable for the Vikings to use their figure. With the advantage of arm strength, this giant sword can even split a warhorse in half.

Vikinglerin bir diğer güçlü silahı da savaş gemileridir. Vikinglerin gemileri büyük değildir, ancak geminin alt kısmındaki pruva ve kıç tarafını birleştiren ve sabit bir rol oynayabilen bütün bir tahta parçası olan bir omurgaya sahiptirler. O zamanlar çok gelişmişti ve geminin rüzgara ve dalgalara direnme kabiliyetini artırabilirdi. Viking gemisinin gövdesi çok inceydi ve draftı sığdı, bu yüzden hızlıydı ve okyanusu geçip iç nehre girebiliyordu. Çok manevra kabiliyetine ve esnekliğe sahipti, bu nedenle Vikingler her zaman birdenbire sürpriz saldırılar gerçekleştirebiliyorlardı. Bu gemilerin pruvaları genellikle bir ejderha kafası ile oyulmuştur, bu nedenle Viking gemisine Vikinglerin sembolü olan ejderha başlı gemi de denir.

Vikinglerin ana avantajı kültürel açıdan yatmaktadır. Viking kültürü, saldırgan, özellikle cesareti savunan, herkes için eşitliğe önem veren, ortak aklı savunan, beklenmedik bir şekilde esnek ve değişken taktiklere sahip bir savaşçı kültürüdür. Bu, bugün bizim “Kurt Sürüsü Ruhu” dediğimiz şeye biraz benziyor, bu yüzden bu kitabın başlığı onlara “Denizden Gelen Kurt Savaşçıları” diyor. Vikingler bu tür bir muharebe gücüyle o dönemde Avrupa ülkelerinin başını ağrıttı. Örneğin, Fransa kuzey kıyı bölgesinde bir dizi kale inşa etti, bunların hepsinde işaret kulesine benzer bir erken uyarı sistemi vardı, ancak kale ölüydü ve Vikinglerin tekneleri hayattaydı ve denizden yukarı yelken açabiliyorlardı. nehir ağzından kendi römorkörlerinde istedikleri gibi akın ettiler ve Fransa’nın içlerine baskın yaptılar ve kaleler onları hiç durduramadı. MS 845’te Danimarka Kralı Horrick, General Rannell’i Paris’i ele geçirmesi için gönderdi ve Charlemagne’nin torunu Kel Charles 6,000 pound gümüş fidye ödeyene kadar geri çekilmedi.